In de 16de en 17de eeuw trokken Finnen van oost naar west door Zweden, op zoek naar een plek om zich te vestigen. Ze kozen vaak voor vrijwel onbewoonde gebieden, zoals deze streek van Hälsingland, dicht tegen de grens met de provincie Dalarna. Het is dan ook even zoeken, maar uiteindelijk vinden we een smalle grindweg die ons vanaf het gehucht Skräddrabo diep het stille bos in voert. We zijn op weg naar het beoogde startpunt van een route door het ‘Finnskogriket’, het rijk van de bosfinnen.  Op pad in het grote bos, op weg naar een stil meer, het domein van bevers en andere bosbewoners.

Over de heuvelrug

Op pad!

Vanaf de asfaltweg zijn we nog eens 7 km langs deze grindweg het bos ingereden voordat we ons startpunt bereiken. De wandeling begint al goed. Want hoever we ook van de bewoonde wereld weg mogen zijn, iemand heeft de moeite genomen om hier een route te markeren. Met kleine zwart-witte schildjes en oranje verf is het smalle wandelpad richting het Häsbosjön gemarkeerd. Al snel wandelen we op een smalle heuvelrug, gevormd in de ijstijd. Links van ons schemert het meer al door de bomen heen. Voorlopig lopen we daar zo’n 10 meter boven, omringd door kaarsrechte dennen die fier omhoog steken vanuit het groene tapijt van bessenstruiken die de grond bedekken. Het pad is goed zichtbaar, eigenlijk kan het niet misgaan als je de heuvelrug maar blijft volgen.

Bevers aan het werk

Bever-workshop

Zoals zoveel bos is ook dit deel van het uitgestrekte woud in Hälsingland in gebruik als bosbouwgebied. De bomen worden hier na een jaar of dertig-veertig gekapt, en nieuwe boompjes worden aangeplant. Vandaag is van de bosbouwers geen spoor te bekennen. De bomen doen het werk, die groeien vanzelf. Al stuiten we na 3 km, als we afdalen naar een picknickplaats aan het water, wel op sporen van andere bosbouwertjes. Bevers hebben flink huis gehouden langs de oever van het meer. Dunne en dikke bomen zijn gesneuveld door de noeste arbeid van deze nijvere knagers. Om hun snel groeiende tanden af te slijten zetten ze hun bijtertjes graag in een boom. De omgevallen stammen worden, als ze tenminste in het water vallen, gebruikt om dammen mee te bouwen en burchten aan te leggen.

Blauwe pracht: het Häsbosjön

Waterpret in Hälsingland

Na nog eens zo’n 700 meter komen we aan een inhammetje van het meer dat weidse vergezichten over het water biedt. En daar besef je weer waarom Zweden toch zo’n fantastisch mooi land is, waar je echt kunt genieten van ruste en stilte. Het meer strekt zich eindeloos blauw voor ons uit, op de oever liggen een paar vissersbootjes, sommige gewoon met motor eraan. Maar niemand komt op het nare idee om er met andermans boot vandoor te gaan. Kom daar maar eens om in ons eigen landje! Wat verder naar achter ligt een vuurplaats, waar de zelf gevangen vis direct bereid kan worden en geconsumeerd. Een gammele picknickbank en roestige afvalmand completeren het geheel. Lieflijk decor voor een uitgebreide picknick!

…

Jong bos

Echte bosbouwers

We breken bijna met tegenzin ons tijdelijke kamp weer op en vervolgen onze weg. Via een slingerende grindweg verlaten we de picknickplaats en lopen langzaam van het meer weg. Het terrein wordt wat opener, hier zijn duidelijk echte bosbouwers in de weer geweest. Aan de lengte van de bomen is te zien dat dat alweer een tijdje geleden is. In de bocht van de weg staat een kleine wegwijzer die ons over een smal pad het jonge bos in stuurt. In Nederland zouden we het een geitenpaadje noemen, maar hier zijn het hoofdzakelijk elanden die hier lopen, afgaande op de grote hopen keutels die we her en der zien. Want elanden kunnen weliswaar dwars door het ruige terrein stappen, maar ze zijn ook wel van het gemak. En dus delen ze het pad trouw met de spaarzame wandelaars die hier voorbij komen.

…

Mensenpad

Stiller dan stil

Het gebied waar we door lopen wordt doorsneden door smalle beken en kreken, waar je een paar aardig natte voeten kunt halen. Een eland maalt daar niet om, maar om het de mens gemakkelijk te maken zijn er her en der plankieren over de waterstroompjes gelegd. Sommige redelijk nieuw, anderen in redelijk vergevorderde staat van ontbinding. Het is een uitdaging om over de krakende plankieren je weg te vinden, maar het lukt ons om met droge voeten de weg terug naar de auto af te leggen. Het is met 7,5 km weliswaar geen dagvullende tocht geworden, maar wel een hele mooie. En beslist de allerstilste. Hier hoor je alleen de wind door de bomen ruisen, het schreeuwen van een paar vogels, het knerpen van een paar takken onder je voeten. En soms wat onbestemd gekraak in de verte. Vast een eland die zich verstopt achter een boom!

Praktisch

Dit is wandeling 12 uit de gids Wandelen in Midden Zweden. Hälsingland, Gästrikland & Västmanland. Kijk op www.wandeleninmiddenzweden.nl voor meer informatie. Daar vind je ook de routebeschrijving van een andere wandeling uit deze gids.