Voor wie aan de Zweedse rust gewend is, zal het even slikken zijn: de drukte van Fjällbacka. Het vissersplaatsje aan de westkust van Zweden wordt in de zomer aardig onder de voet gelopen door toeristen, uit binnen- en buitenland. Dat is niet alleen te danken aan de mooie ligging aan de kust; ook de boeken van bestseller auteur Camilla Lackberg, die spelen in en rond dit dorp in de gemeente Tanumshede, hebben het plaatsje populair gemaakt. De fraaie houten huizen, de nabijheid van de Kungsklyftan (een diepe kloof in de berg) en niet te vergeten het uitzicht op de scherenkust maken dit een gewilde stek. Wij gaan vooral voor het uitzicht en zoeken daarom de hoogte op: op naar de top van de Vetteberg, vrijwel midden in de stad.

…

Aan de voet van de Vetteberg

…

Rustig Fjällbacka

De meeste mensen beginnen de klim naar de top van de Vetteberg in het centrum van het stadje. Daar staat bijna aan de haven een stenen boog aan het begin van het klimmende pad dat je via trappen omhoog brengt. Wij pakken het anders aan en beginnen aan de andere kant van de berg. Ons vermoeden dat de meeste mensen de kloof willen zien en dan naar de top klimmen klopt. Daar maken ze meestal rechtsomkeert, de achterkant van de berg wordt maar door een enkeling bezocht. Vanaf de grote parkeerplaats (en bushalte) aan de rand van het centrum is het maar 2 minuten lopen voor de klim begint.

…

Klimmen maar

…

Granieten homp

De Vetteberg is niet heel erg hoog, maar toch zie je al klimmend de begroeiing veranderen. Lommerijk loofbos maakt hogerop plaats voor meer verspreide begroeiing van dennen en heide. Het graniet waaruit de bultvormige berg bestaat, kleurt rood en biedt een stevige ondergrond (als het tenminste niet nat is). Zo komen we stapsgewijs steeds hoger. En komen we ook steeds meer mensen tegen.

…

Met het hele gezin naar boven

…

Fjällbacka voor jong en oud

Als de top in zicht komt treffen we een bont gezelschap op de berg aan. Twee aangelijnde honden blaffen naar elkaar, pubers met telefoons, ouders met telefoons en opa’s en oma’s (vaak ook met telefoons). Een jonge vader is met zijn kleinste in de draagzak op zijn rug omhoog gekomen, een ander heeft een poedelachtige hond van flink formaat omhoog gesleurd. Toch biedt de platte bergtop ruimte genoeg voor iedereen om te genieten van het spectaculaire uitzicht over de voor de kust liggende eilanden. Pas van bovenaf kun je zien hoever de scherenkust zich uitstrekt in zee.

…

Wat een uitzicht!

…

Fjällbacka van bovenaf

Het is even zoeken, maar we vinden een plekje op een rotsrand waar we in relatieve rust kunnen genieten van het eindeloze uitzicht over de kust. Onder ons liggen de daken van Fjällbacka, voor ons de rotseilandjes die samen een uitgestrekte archipel vormen. Genoeg om uren naar te kijken, maar dat doen we dan toch maar niet. We moeten tenslotte ook weer naar beneden.

…

In de Kungsklyftan, nu maar hopen dat die rots blijft hangen …

…

Naar beneden, naar de kloof

Die afdaling blijkt tijdrovender dan gedacht. Het is aan deze kant van de berg inderdaad een stuk drukker en de weg naar beneden/boven blijkt een smalle houten trap te zijn die in twee richtingen wordt gebruikt. Terwijl er eigenlijk maar ruimte is voor 1,5 mens qua breedte. Dat betekent dus regelmatig wachten op een van de tussenvlonders totdat de tegenliggers omhoog zijn gekomen en gepasseerd. Mensen slepen hun hele hebben en houden mee de berg op, dus de rugdrager met peuter en de winkeltassen moeten ook weer naar beneden gedragen worden. De poedel durft de steile trap niet af (terecht!), dus wordt ook naar beneden getild door zijn baas. Maar met het nodige geduld bereiken we dan toch de Kungsklyftan, de 200 m lange kloof met een er boven hangend rotsblok.

…

Aan de havenkant

…

Daar aan de waterkant

Vrijwel alle wandelaars marcheren door de kloof terug naar het centrum van Fjällbacka. Wij kiezen voor de uitgang aan de andere kant en komen zo via een omweg terecht aan de waterkant, bij de haven. Die moet ook verkend worden. Tenslotte was dit ooit een vissersplaatsje en er staan nog steeds een aantal fraaie dieprode schuuren en boothuisjes aan de waterkant. Die bepalen voor ons een groot deel van de charme van het dorp. Tuurlijk zijn die terrassen aan het water, lekkere ijsjes en winkels best leuk, maar de mensenmeute die dat trekt maken het minder woest-aantrekkelijk. De beste manier om Fjällbacka te beleven is wat ons betreft van bovenaf!

…

Praktisch

De wandeling naar de top van de Vetteberg en aan de andere kant weer naar beneden dooor de Kungsklyftan is circa 4 km lang. De berg zelf is slechts 74 meter hoog, als is de beklimming toch best ‘pittig’ en vraagt een redelijke conditie.