In het Zweedse Värmland kun je fantastisch wandelen. Maar gekapte bossen, of een pad dat inmiddels is verdwenen onder de weelderige begroeiing, kunnen het de wandelaar soms wat lastiger maken. En een enkele keer is een route helemaal niet meer te doen, of deels niet meer. Bij het herlopen van route 6 bij Gräsmark uit onze gids Wandelen in Värmland bleek de lange variant een ‘mission impossible’. Het goede nieuws: de korte versie is opnieuw gemarkeerd en de paden zijn opgeschoond. En misschien is ‘ie daardoor nog leuker om te doen!

Time goes by

“Je loopt door een stuk gekapt bos”, staat er in onze gids. Ja, dat was 8 jaar geleden. En 3 jaar geleden was het ook nog niet het ondoordringbare geheel van jonge dennenbomen en sliertige berken die er nu staan. De markering is grotendeels verdwenen of vervaagd en van een pad is al helemaal niets meer te bekennen. We zoeken, dwalen en proberen, maar na 2,8 km geven we het op. Niet leuk als je bij de updates op je website moet gaan melden dat een route niet meer te maken is. En zeker niet deze, want hij was erg leuk. Omdat de route ook een ‘korte’ variant kent (nou ja, 10 km – 4 uur) gaan we die voor de zekerheid ook nog even checken.

Eindelijk!

Dus stappen we even in de auto om 2,7 km verderop te kijken. Daar wacht ons een aangename verrassing, in de vorm van een geplastificeerd A4-tje waarop wordt verteld dat de route “Äntlichen’ (eindelijk) wordt hersteld en opnieuw gemarkeerd. Getuigde de fel oranje verf die ons tegemoet schijnt, is dat al (deels) gebeurd. Hurra! Dat geeft de wandelaar weer moed. Rugzakken op en lopen maar!
Het voordeel van die nieuwe markering is al direct merkbaar. Je loopt minder te zoeken en in je gids te lezen. Meer tijd om om je heen te kijken!

Mijnen

De Gruvrundan loopt door een gebied waar al sinds de 16 eeuw is gezocht naar koper en ijzer. Dat werd ook op bescheiden schaal gevonden en in de 19de eeuw waren er meerdere bedrijfjes actief, dichtbij elkaar. Wegens uitblijven van groot succes,sloot de laatste mijn net na 1900. Groots is het allemaal niet hier, maar de sporen zijn ruim een eeuw later nog altijd zichtbaar. De meeste mijnschachten zijn volgelopen met water en overgroeid. Een paar zijn ‘schoon’ gehouden en daardoor duidelijker herkenbaar. Bovendien voorzien van beknopte informatie en een picknickbank er naast, wat altijd een plus is voor de vermoeide wandelaar.

…

Tastbare historie

De route is dus niet alleen opnieuw gemarkeerd, maar ook op een aantal punten verrijkt met wat meer achtergrondinformatie over de mijntijd. Bijvoorbeeld bij de resten van Karlsvikens hamn, een voormalige haventje aan het meer, waar de gevonden ijzererts werd verscheept. Nu alleen nog wat resten van muren, maar wel een prachtige plek aan de oever van het Mången meer, met geweldig uitzicht. Op een paar plaatsen zijn werktuigen uit de voormalige mijnen tentoongesteld, wat het werk van toen wat meer tastbaar maakt.

Kan niet missen

De routebeschrijving van de korte variant in onze gids klopt gelukkig nog steeds. Soms is een zijpaadje wat meer overgroeid en niet goed herkenbaar, maar de route volgt gelukkig nog steeds dezelfde paden. In combinatie met de oranje markering kan het niet fout gaan. Of het moet zijn dat je je verkijkt op die 10 km. Wandel je in Nederland zo 5 km per uur, hier gaat het niet veel harder dan 2,5 km. De route slingert door de bossen, heuveltje op, heuveltje af. De paden zijn bezaaid met stenen en boomwortels en dat vertraagt behoorlijk. Het kost ons in ieder geval 4 uur om de tocht te voltooien.

Nieuwe kansen

Ook nu lopen we weer door stukken “gekapt bos”. En weten we dus al dat die over een jaar of 8 bijna niet meer als zodanig herkenbaar zijn, en wellicht lastig om er dan nog doorheen te wandelen. Dat er nieuwe markering op de bomen zit helpt in ieder geval, net als de moeite die er is gestoken in de informatie over de mijnen. Het wekt vertrouwen dat deze route voorlopig wel toegankelijk blijft. En dat gekapte bos heeft ook zo z’n voordelen. De natuur wordt er wat gevarieerder van, andere planten krijgen de kans om te groeien en bloeien. En eind juli/begin augustus betekent het dat je vooral kunt genieten van paarse heide en rood kleurende veenbessen. Ook niet verkeerd!

Met vermoeide benen en een tevreden gevoel komen we terug bij de auto. Jammer van die lange route, maar deze korte variant is ook uitdagend genoeg om een halve tot hele dag zoet mee te zijn. We kunnen het in ieder geval, weer uit eigen ervaring van harte aanbevelen!

Praktisch

Dit is route 6 uit Wandelen in Värmland, een gids met 24 rondwandelingen in deze Zweedse provincie. Kijk op www.wandeleninvarmland.nl voor meer informatie. Daar vind je ook de routebeschrijving van een andere wandeling uit deze gids.

Eerder maakten we al een blog over een lange rondwandeling in Värmland door de bergen bij Sysslebäck. Dat blog lees je hier.